czwartek, 6 września 2012

Nie roz­ma­wiaj­my o jutrze. To tak da­leko jeszcze od " teraz "


Make me feel like hope again, hope again.




jak miło w ciszy,spokoju poleżeć we własnym ciepłym łóżku,kubek gorącego kakao i  Vampire Diaries.poczułam się jakoś dziwnie,lepiej?muzyka,piosenki które tak lubię sprawiają ,że czuję .że lżej  mi na sercu.miłe ,nieznane uczucie.a może taka chwilowa optymistyczna myśl w końcu sprawi ,że zacznę dostrzegać i te dobre strony,słowa.Ludzie wprost uwielbiają nas niszczyć. Zrobią wszystko, abyśmy poczuli się źle, bezwartościowi, samotni. Wystarczy chwila słabości, a oni to wykorzystają. Zupełnie jakby ich całe życie polegało na czyhaniu na nasze upadki.ale nie dajmy się.olejmy wszystko.Prawie każdemu z nas powinno się udać, jesteśmy młodzi, wściekli, silni i spragnieni kogoś, układamy sobie przyszłość i chcemy latać po świecie , jesteśmy z tego dziwnego pokolenia - niesamowicie pyskatego, ale też biorącego wszystko za bardzo do siebie, pożądamy władzy, pieniędzy i popularności, chcemy kochać i niesamowicie potrzebujemy być kochani, jeśli w pogoni za tym wszystkim nie zniszczymy świata, to wszystko powinno być dobrze.słońce,proszę o tylko więcej słońca no i może jeszcze więcej takich wieczorów jak ten.wieczorów w których wszystkie myśli układają się w jedną całość.nic nie krzyczy,wszystko do siebie pasuje,ze wszystkim jestem w stanie się pogodzić,chyba dorosłam.





Sun shines slowly and
falls from your mind  Hope dies slowly,
falls from your eyes 



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz